Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

Σκέψη (55) - ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ

photo:flickr
...για όλα! Εντάξει το παραδέχομαι... Πολλές φορές που "κάπως αλλάζω" δεν φταις εσύ για όλα αλλά βλέπω και καταλαβαίνω πως είναι δική μου ευθύνη... ...αυτό το "κάπως αλλάζω" πρέπει να κυνηγήσω... ...πολλά προσωπικά μου θέματα... ...δικά μου, βαθιά από το εσωτερικό... ...του μυαλού μου... Και πως ο ίδιος έχω συνηθίσει να μην σκέφτομαι πριν πράξω... ...ή έστω μιλήσω... ...και έτσι το αποτέλεσμα είναι ανάλογο...
Εντάξει το παραδέχομαι...
Όμως σίγουρα κι εσύ έχεις ευθύνη σε κάποια σημεία...
...σε καλώ λοιπόν να τα βρούμε...
...δεν βαρέθηκες κι εσύ τόσα χρόνια μπέρδεμα και αυθαίρετου συμπεράσματος?
Εγώ όχι μόνο βαρέθηκα, όχι μόνο κουράστηκα αλλά αντιμετωπίζω πλέον την απελπισία μου...
...και όσο το αφήνω να συνεχίζει τόσο περισσότερο απελπίζομαι...
Σταματάω να γελάω...
...γιατί η λύση θέλει σοβαρότητα και τάξη...
...και μετά πάλι γελάμε...
...γιατί πολλές φορές από δυσκολία γελάω...
...και αντί να αντιπροσωπεύει το γέλιο μου απλή χαρά αντίθετα εκπροσωπεί την αντίσταση του βαθύτερου εαυτού μου και τη δυσκολία του να αντιμετωπίσει ευθέως τις καταστάσεις που συμβαίνουν μέσα και έξω μου...
Εντάξει το παραδέχομαι...
Πολλές φορές για αστείο, για να σε πειράξω, ένας υποσυνείδητος/βαθύς τρόπος, σοβαρός για να σου δείξω πως σ'αγαπώ, έλεγα πως φταις εσύ...
...για να δω την αγάπη σου για μένα στα μάτια και στο πρόσωπο σου...
...γι'αυτό το έκανα...
...για να δω την αυθεντικότητα της αγάπης σου στο παράπονο σου...
...κι όμως πάλι κάπου έβλεπα πως εσύ φταις...
...κάτι βαθιά μέσα μου το έλεγε...
...και μετά πάλι σκεφτόμουν, όχι δεν είναι δυνατόν να φταις εσύ...
Εντάξει το παραδέχομαι...
Δεν είναι όλα πλάκα και αστείο...
...το κάθε πράγμα στον καιρό του...
Και όλα αυτά που δυσκολεύομαι να καταλάβω για τον εαυτό μου τα κάνω οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που είναι...
...και όταν με μαλώνεις ή απλά με παρατηρείς ούτε και αυτό μ'αρέσει...
...ναι, αυτό είναι κίνδυνος γιατί δεν μπορείς να παραμείνεις παιδί, πρέπει να μεγαλώσεις και μέσα σου, αρμονικά και παράλληλα με τη βιολογία του χρόνου...
Εντάξει το παραδέχομαι...
...άλλαξε η ζωή μου και τελικά είναι όλα αλήθεια...
...εκεί που παραπονιόμουν και έκλαιγα μου ήρθε η ιδέα ήρεμα και καθαρά να επιλέξω και να συνδοιάσω τον εσωτερικό μου κόσμο, με το όνειρο μου που άφησα αυθεντικό να γεννηθεί από μέσα μου, με τον έξω κόσμο, με την καθημερινή μου ζωή και τις πράξεις μου, τις καθημερινές αλλά και τις βραχείες προθέσεις μου...
Και εκεί το παραδέχτηκα και αναλαμπή μου ήρθε στο μυαλό...
Σκέφτηκα...πόσο λίγο φταις εσύ και πόσο ακόμα οι άλλοι!
...ακόμα και σε έναν κόσμο που πολλοί αντιλαμβανώμαστε το ίδιο, ο καθένας αντιπροσωπεύει και ευθύνεται προσωπικά για τον εαυτό του και για αυτά που παθαίνει καθημερινά...
...για τις εκπλήξεις που του επιφυλάσσει η ζωή και τις προκλήσεις που πρόκειται να αντιμετωπίσει...
Εντάξει το παραδέχομαι πως για όλα φταίω εγώ...
...τόσα χρόνια με περίμενες και άλλα τόσα εγώ...
...κοίτα πόσο ζωντανό είναι το όνειρο και εμείς έτοιμοι, ώριμοι στέκουμε μπροστά του...
...φτάσαμε επιτέλους να το κατακτήσουμε...
...όμως στέκουμε ακόμα μπροστά του και ίσως έτοιμοι ακόμα και να το διαλύσουμε, όμως γι'αυτό δεν σμίγαμε τόσο καιρό, για να είμαστε ακριβώς έτοιμοι και ώριμοι...
...γιατί απλά δεν είναι σαν και τ'άλλα, είναι κάτι πολύ ξεχωριστό...
Ναι το παραδέχομαι...
...το βλέπεις και εσύ?
Το ένιωσες και εσύ?
Εσύ φταις μου είπες...
Εσύ φταις σου είπα...
...και ο καθένας μας είδε κάτι στον άλλον...
...όχι όμως αυτό που νομίζαμε, απλά "καθρεπτιστήκαμε" και προβληθήκαμε ο ένας πάνω στον εαυτό του άλλου...
...και αυτό λέγεται αυθεντικότητα...
...και αυτό λέγεται αγάπη...
...βλέπεις λοιπόν πως κάνουν όλα κύκλο όταν τα αντιμετωπίσεις άφοβα, ελεύθερα, με ανοιχτό μυαλό και σφαιρικά?
...και όλα καταλήγουν στην αγάπη, όχι επειδή θέλω εγώ εγωιστικά ή υποσυνείδητα να καταλήξει έτσι...
...αλλά γιατί πάντα εκεί και έτσι καταλήγει...
...στην αγάπη...
...γιατί αυτή είναι πολύ δυνατή και γαληνεύει απεριόριστα τις ψυχές μας και μας τρομάζει τόσο πολύ όταν την παρερμηνεύσουμε ή την κοροϊδέψουμε...
...είπαμε πως και η αγάπη είναι επιλογή με ανάλογες συνέπειες...
...συνέπειες θες δε θες...
...απλά επέλεξε την αγάπη και έτσι θα έχεις τις καλές...
Εντάξει το παραδέχομαι λοιπόν...
...τόσο πολύ αγάπη με τρομάζει...
...γιατί είχα συνηθίσει σε πολύ λιγότερη και δεν με απασχολούσαι...
...ήμουν ήρεμος και περνούσε η καθημερινότητα μου, δεν ήμουν πλήρης και γεμάτος αλλά κάπως έτσι σκεφτόμουν πως θα είναι ο κόσμος άρα το δέχομαι...
...κι όμως...
...πάντα μια φωνή μέσα μου δεν σιωπούσε ποτέ και έριχνε λάδι στη φλόγα μέσα μου και αντίρρηση στον συμβιβασμό μου...
...η ψυχή δεν θέλει βόλεμα αλλά αγώνα...
...και όταν αγωνίζεσαι κερδίζεις...
...η ήττα υπάρχει για να σε κινητοποιήσει για μια μεγαλύτερη νίκη γιατί απλά αυτό ακριβώς χρειάζεσαι...
...την μεγαλύτερη νίκη...
...είναι όλα τόσο αρμονικά κα δίκαια πλασμένα...
...νιώθεις άδικα?
...στριμώξου και επέμενε να καταλάβεις, στρίμωξε το μυαλό σου και παραδέξου πως είσαι βλάκας, πως είσαι χαζός!
Προς στιγμήν...
...και έτσι ξεβολεύεσαι...
Εντάξει το παραδέχομαι...
...ήθελα απλά να σου δώσω τόσο πολύ αγάπη που δεν θα έπερνες ποτέ και από πουθενά αλλού, μόνο για σένα...
...μόνο από μένα...
...και για αυτό ίσως δεν έβρισκα λόγια να στο πω και έλεγα πως φταις εσύ..
...για να σου τραβήξω την προσοχή, όχι τόσο να με κοιτάξεις αλλά για να τεντώσουν "οι κεραίες της ψυχής σου"...
Και τελικά όμως έχω και εγώ το δίκιο μου...
ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ...
...γιατί όλη αυτή η αγάπη που μου δίνεις και επιστρέφει σε σένα, αυτή που πηγάζει από μέσα μου βαθιά, εσύ μου την δίνεις...
...εσύ φταις λοιπόν...
...τελικά...
...αγάπη μου...

πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο "Ο δρόμος της αγάπης είναι η αλήθεια" της Irma Immereinz, ο μονόλογος ενός βαθιά ερωτευμένου

...εσύ φταις!
...εσύ φταις για όλα...
...άκουσε με...
...απλά δεν θέλω να σε χάσω με τίποτα!
...απλά υπάρχει η αγάπη!

Με πολύ αγάπη,
Πολύπλοκα Απλός
Share/Save/Bookmark

Μερικές ακόμα αλήθειες που αποδείχτηκαν παράνοιες:

- (56) -
- (57) -
- (58) -
- (59) -
- (60) -
- (61) -

Δεν υπάρχουν σχόλια: