Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

Σκέψη (66) - ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΙ

photo:flickr & Google
...όταν νιώθω την ευθύνη να υπάρχει μέσα μου και το βάρος της να μου ραγίζει όση δύναμη έχω εκείνη τη στιγμή και όταν κάτι από το νου, φιλτράρει και μεταμορφώνει και δίνει μια ψεύτικη μορφή σε όλο αυτό, τότε εκφυλίζομαι και αυτοκαταστρέφομαι χωρίς να το γνωρίζω.

...όταν βλέπω προς τα έξω το βάρος των ευθυνών που ζουν μέσα μου αλλά αναζητώ ως κάτι και ως υπεύθυνο ευθυνών αυτό το ακαθόριστο κάτι έξω μου, αηδιάζω και μόλις αηδιάσω συνειδητοποιώ πόσο ανεύθυνος και τεμπέλης ψυχολογικά είμαι.

...μα όλα αυτά δε φτάνουν για τη λύση! Γιατί και η λύση παραμένει ακαθόριστη ακόμα.

...όταν δεν πιστεύω το απίστευτο μένω στείρος, ακαθόριστος και ένας επαναλαμβανώμενος ηλίθιος που παίζει ένα άχαρο ρόλο που οι άλλοι ή οι περισσότεροι χειροκροτούν και υποστηρίζουν, το γιατί είναι παρόμοιο αλλά δικό τους θέμα.

...στέκομαι στο ίδιο σημείο σημειωτόν, κοπιάζω και δεν κάνω τίποτα γιατί κοιτώ από την τρύπα που μου καθορίζει ο φόβος μου και βλέπω ακριβώς αυτά που θέλει ο φόβος μου και αυτό το εξακριβώνω με το αποτέλεσμα που είναι ίδιο και επαναλαμβανώμενο.

...κι όμως ξανά και ξανά έως εξαντλήσεως κι όμως και πάλι ξανά το ίδιο, φυλακισμένος, κολλημένος.

...και συνειδητοποιώ πόσο δύσκολο είναι να πεθάνω στον εαυτό μου, να σκοτώσω όλα εκείνα που με φυλακίζουν, τα παράφορα ψυχολογικά εγώ που στηρίζουν την ψευδαίσθηση και την παραφροσύνη και που προβάλλονται στην οθόνη του νου ως πολυαγαπημένη μαμά που δεν πρέπει ποτέ να τολμήσω να εγκαταλείψω ή να αμφισβητήσω και φυσικά αυτό συνεχίζω να κάνω και καταλλήγω να επαναλαμβάνω τον κύκλο.

...ίσως να αρχίζω πλέον σιγά σιγά και μετά από τόσα χρόνια ψυχολογικής ηλιθιότητας να καταλαβαίνω έστω νοητικά πως ακριβώς η νοητική διαδικασία δεν είναι όλο αυτό το υπεραπλουστευμένο ένα που κατασκεύασε ο ίδιος ο νους δήθεν για να κατανοήσω και κυρίως πως δεν βρίσκω τη λύση μέσα από το νου αλλά μόνο και αθεράπευτα επαναλαμβανώμενα την επανάληψη του φαύλου κύκλου που οδηγεί σε κάθε είδους αρρώστια, γιατί φυσικά πάλι στον ίδιο το νου φαίνεται φυσικά απίστευτο, γιατί αυτή ακριβώς είναι η φύση του.

...ο νους είναι ένας λαβύρινθος και χάνομαι στους διαδρόμους του αναζητώντας κάτι που δεν θα βρω ποτέ εκεί και όλο αυτό δημιουργεί πόνο και δυστυχία.


...άκουσα πως υπάρχει ένα σημείο που δεν υπάρχει δυστυχία, δεν υπάρχει πόνος με το βαθύτερο νόημα των λέξεων και όχι την επιφανειακή απληστία. Αυτό το σημείο το έψαξα θεωρητικά, νοητικά και έμαθα πως υπάρχει σε όλους και πως έχει μεταδωθεί από κάθε πρώτη γέννηση και εμφάνιση του ανθρώπου στη γη. Το εξέτασα νοητικά και έμαθα όσα περισσότερα στοιχεία μπορούσα γι'αυτό και πραγματικά ρούφηξα κάθε λέξη, κάθε στοιχείο και κάθε συμβολισμό. Όμως μια στιγμιαία χαρά και ικανοποίηση προήλθε γιατί ακριβώς μέσα από το νου δεν θα μπορούσα ποτέ να ανακαλύψω αυτό το σημείο, το ένα και μοναδικό, το κάτι σαν συμπυκνωμένο και πολύ μικρό στο μάτι του νου αλλά στην αλήθεια απέραντα άπειρο κι όμως εγώ να συνεχίζω να στηρίζομαι στο μάτι του νου ξερνώντας αμέτρητες στρατιές από λεγεώνες των λεγεωνάριων δικαιολογίες να μη σηκώσω το κεφάλι μου από τη βρωμερή λάσπη του μυαλού μου, τη προσωπική φυλακή μου.

...αυτό το μάτι του νου είναι που με κάνει να πιστεύω πως δεν δραπέτευσα ποτέ, άραγε τόσο απόλυτα, από τους λαβυρίνθους του νου και δεν βρέθηκα ποτέ σε εκείνο το σημείο που όλα ενώνονται, ότι μπορεί να φανταστεί δημιουργικά το πνεύμα μου.

...και εκεί επικεντρώνεται η προσοχή μου, ακριβώς ότι μου έχει μείνει είναι η προσοχή μου, για να πολεμήσω τόσο σκληρά την παραπλάνη και κυρίως το ότι αγνοώ πως αγνοώ, το ότι αγνοώ πως δεν ξέρω τίποτα, συνεχίζοντας να βλέπω το τρίτο και τέταρτο σκαλοπάτι ή απλά το δεύτερο, όπως ατενίζω από τον κάμπο την κορφή του βουνού που θέλω να ανέβω αλλά φαίνεται τόσο μακρινή και φαίνεται αδύνατον να ανέβω εφόσον πάλι αναλαμβάνει ο νους με τις πλάνες του και εγώ συνεχίζω να ακολουθώ την πορεία των φαύλων κύκλων του.

...πόσο άρρωστο να μην μπορείς έστω και με λέξεις να προχωρήσεις ένα βήμα παραπέρα και να περιγράφεις τα ίδια και τα ίδια διανοητικά σκουπίδια, θάνατος στις ψευδαισθήσεις που δεν έχουν καμία σχέση με την δημιουργική φαντασία.

...ανεκτικός και δεκτικός πρέπει να είμαι αλλιώς δεν πρόκειται ποτέ να εξοντώσω τον δεσμοφύλακα που έχω δημιουργήσει ο ίδιος μέσω του νου μου για να με κρατά φυλακισμένο.

...ποιο είναι εκείνο το σημείο ρωτάει ο νους μου και τρλένομαι γιατί δεν πέρνω απάντηση, γιατί δεν είναι από το νου και δεν θα έρθει ποτέ από το νου η απάντηση, η άμεση εμπειρία. Ακριβώς αυτό είναι το σημείο, η απόλυτη και άμεση εμπειρία, το ακριβές τώρα.

...και είναι ολόκληρη επιστήμη και για φαντάσου την αγνοώ πλήρως, ευτυχώς λέω που τώρα κάθομαι και την επεξεργάζομαι έστω νοητικά γιατί μόνο αυτό έχω προς το παρόν και λένε πως ξεκινάς από εκεί ακριβώς που βρίσκεσαι και με αυτό ακριβώς που έχεις.

...μα πάλι τα ίδια και τα ίδια λέω με διαφορετικά ονόματα και ταμπέλες, με διαφορετικά χρώματα και ήχους μα τίποτα δεν αλλάζει, ίσως μόνο που αρχίζω να εισχωρώ σε πιο μεγάλα διανοητικά βάθη, όχι λαβυρίνθους αλλά γνωρίζοντας τον εαυτό μου στα διάφορα διανοητικά επίπεδα.

...Κύριε εν κρυπτώ



















Με αγάπη πολύπλοκα απλός
Share/Save/Bookmark

Δεν υπάρχουν σχόλια: