Κυριακή 7 Ιουνίου 2009

Σκέψη (52) - ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

photo:flickr
ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να τα ξεχωρίσουμε/αναλύσουμε/ψυχαναλύσουμε/αντιμετωπίσουμε όπως και την κάθε ανάλογη αιτία τους. Η επικοινωνία είναι εδώ σημαντική για να βοηθηθούμε, όπως ακριβώς κάνουμε για να ζητήσουμε μια απλή βοήθεια π.χ. να μετακινήσουμε κάτι, με την διαφορά εδώ να μας βοηθήσουν να βάλουμε την συναισθηματική τάξη, κάτι που συνήθως και λόγο αδυναμίας(απλά επειδή ποτέ δεν το δοκιμάσαμε και όπως είπα το σύνολο δεν το συνηθίζει) γίνεται με θεραπευτές, ψυχαναλυτές/ψυχολόγους/ψυχιάτρους. Στην ουσία μας βοηθάνε να αναλυθούμε, να ελέγξουμε και να ξεχωρίσουμε τα συναισθήματά μας, να διορθώσουμε τα "παράγωγά" τους(π.χ. χρόνια λάθος πιστεύω, αίσθηση κενού/άδειου, χρόνιος θυμός, πανικός, απελπισία κτλ), δηλαδή αυτοβοηθιώμαστε/αυτοαναλυώμαστε!

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τι είναι, ποιά είναι κάθε φορά η συγκεκριμένη αιτία που τα δημιουργεί(το κάθε ένα ξεχωριστά), πότε ξεκινάει το καθένα και πως και πότε σταματάει και το κυριότερο και σημαντικότερο απ΄όλα, ποιά είναι τα παράγωγα χρόνιων(κυρίως από παιδική ηλικία) συναισθημάτων που δεν έχουν αντιμετωπισθεί αναλυτικά(αλλιώς απωθημένα), δηλαδή είναι αδύνατον ένα παιδί να αντιμετωπίσει τα συναισθήματα όπως τα περιέγραψα παραπάνω. Άρα το κάνει μεγάλος με την διαφορά πως πρέπει να γυρίσει πίσω στην παιδική του ηλικία! Εδώ γίνεται και το εξής, μια παρερμηνεία πως "δεν θυμόμαστε" γιατί απλά αγνοούμε την ιδιότητα του εαυτού μας να "αποθηκεύει", πως άλλωστε "νιώθουμε" τα "κατάλοιπα" και δεν μπορούμε να θυμηθούμε τις αιτίες? Γιατί απλά με την παιδική μας σκέψη είπαμε, "αυτό με κάνει και νιώθω άσχημα άρα το προσπερνάω ή το εξηγώ έτσι, με τον δικό μου τρόπο". Χρειάζεται λοιπόν να ζορίσουμε το μυαλό μας, την μνήμη μας και όταν την ζορίσουμε τότε αρχίζει και θυμάται περισσότερα, συμπεριλαμβανομένη η θέληση πλέον ως προϋπόθεση. Έτσι
λοιπόν γίνεται κατανοητή η συναισθηματική πορεία μας ως τώρα και αποκολλούμαστε από τους γονείς μας και την "παιδικότητά" μας.
Πως συνδέονται τώρα όλα αυτά με τις συγκεκριμένες καταστάσεις/βιώματα του καθενός, απλά αλλάζουν ονόματα και χρονικές στιγμές των συμβάντων. Να το πω απλά, πρέπει να πάω πίσω(που έχω ήδη κάνει αλλά ίσως ακόμα πιο πίσω, έως και τη μήτρα λέει ο Φρόϋντ) και κάνοντας αυτήν την διαδικασία κατανοώ τον εαυτό μου άρα και τον πατέρα μου/όλη την οικογένεια, όπως επίσης τον κάθε ρόλο ξεχωριστά των δύο γονιών και όλους τους συναισθηματικούς αλληλοεπηρεασμούς που έχουν συμβεί κυρίως σε εκείνη την ηλικία έτσι ώστε να αναδιοργανώσω και τον τρόπο που τα αντιμετωπίζω ως τώρα.
Εάν δεν γίνει αυτή η αναλυτική διαδικασία και υπάρξουν νοητικά εμπόδια(ταμπού-αυτόβουλη λάθος εξήγηση που πιστεύεται ως σωστό) καταλαβαίνεις ότι η κατάσταση διαιωνίζεται. Μπορούμε να ζήσουμε με αυτό αλλά πάντα κάτι δεν θα μας πηγαίνει καλά και είναι αυτό, ο μη διαχωρισμός των συναισθημάτων μας του παρελθόντος. Του παρελθόντος γιατί η λάθος στρατηγική αντιμετώπισής τους από εμάς οφείλεται σε δύο λόγους: πρώτον την συντηρούμε ως τώρα και δεύτερον οι γονείς μας δεν μπόρεσαν να το εξηγήσουν αυτό στον εαυτό τους άρα όχι και σε εμάς. Γι΄αυτό και ο "παλιός, αυταρχικός και σκληρός τρόπος", στην ουσία δηλαδή ο πατέρας συνομιλεί με τον εαυτό του σιωπηλά και εφόσον αδυνατεί να κάνει την διαδικασία που περιέγραψα στον εαυτό του, δημιουργεί ταμπού ή ακολουθεί την τακτική του δικού του πατέρα, "μην κάνεις αυτό αλλά δεν ξέρω να στο εξηγήσω στην ουσία παιδί μου"!
Αυτή είναι και η αρχή της εγκληματικότητας, κάτι που θα αναλύσω άλλη φορά, άσχετο αυτό!
Έρχομαι τώρα στα παράγωγα και τι εννοώ μα΄αυτό για να καταλήξω και να προσπαθήσω να περιγράψω την επίπονη διαδικασία που πρέπει μόνοι μας να περάσουμε, πάντα όμως με την βοήθεια δεύτερων, σε μορφή επικοινωνίας. Κάτι άλλο που δεν συνηθίζεται είναι η ομαδική ανάλυση και είναι εξίσου σημαντική, μαθαίνουμε περισσότερα σε σχέση με πολλούς ανθρώπους, που άλλωστε είναι μινιατούρα από αυτό που λέμε κοινωνία. Παράγωγα λοιπόν είναι τα συναισθήματα που νιώθουμε "τώρα/σήμερα" αλλά έχουν ρίζα στο παρελθόν και εκδηλώνονται υπέρμετρα-σε αφύσικο/υπερβολικό μέγεθος, ένα απλό συναίσθημα σε υπερβολή κάτι που επηρεάζει όλα τα συναισθήματα(επηρεάζει εννοώ το μπέρδεμα που προξενείτε και αποδίδονται παράγωγα συναισθήματα σε π.χ. μια απλή επαγγελματική αποτυχία), εγώ παρατήρησα στον εαυτό μου και υπερβολική χαρά! Ο πανικός, το μίσος, η κατάθλιψη(όχι ως ιατρικός όρος αλλά ως υπερβολική μελαγχολία), η απελπισία και η ανυπομονησία, οι νευρώσεις που δημιουργούνται από την μη κατανόηση όλα αυτά είναι παράγωγα πιο απλών και καθημερινά συνηθισμένων συναισθημάτων, λύπη, θυμός, στεναχώρια, απογοήτευση κτλ που έχουν μείνει αποθηκευμένα, ανεξιχνίαστα, στάσιμα μα πάντα είναι μέσα μας. Το μυαλό μας(η απλή σκέψη μας) έδωσε αυτήν την εντολή, όπως είπα παραπάνω με την "παιδική αφέλεια/ανικανότητα αυτοανάλυσης", κάτι που δεν προστέθηκε ποτέ σε καμία παιδεία και είμαστε υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας και έχοντας την κατάλληλη βοήθεια μόνο από θεραπευτές.
Αυτό που προσπαθώ να εξηγήσω είναι αυτό που έχει ο καθένας να κάνει με τον εαυτό του, άλλος θα έχει γρηγορότερα αποτελέσματα και άλλος πιο αργά, σημασία έχει να μπούμε συνειδητά σε διαδικασία "θα βρω το πρόβλημά μου ο κόσμος να χαλάσει" εφόσον βέβαια παραδεχτούμαι στον εαυτό μας πως έχει πρόβλημα για να το λύσουμε! Μια πορεία προς το άγνωστο δηλαδή, κάτι που ως τώρα δεν κάναμε, άγνωστο εννοώ το "παλιό αποθηκευμένο". Όπως επίσης πρέπει να κατανοήσουμε και να καταλάβουμε πως το μυαλό και τα συναισθήματα είναι διαφορετικά και πως το μυαλό σκέφτεται, θυμάται, ξεχνάει προσωρινά(εκτός από εγκεφαλική ζημιά), πέρνει πληροφορίες/γνώσεις και δείνει εντολές! Αυτοματοποιημένες και μη, στις αυτοματοποιημένες ανήκουν οι εντολές των λειτουργιών του σώματός μας(των οργάνων μας, δίνεται αυτόματα εντολή π.χ. χτύπα καρδιά κτλ) και στις μη αυτοματοποιημένες είναι οι σκέψεις και οι "χειροκίνητες" εντολές π.χ. φεύγει το λεωφορείο, τρέξε εαυτέ μου να το προλάβεις.
ΥΓ:Μόλις έχασα την συνέχεια του μηνύματος....και ήταν μεγάλη! Οφείλεται στην σκέψη άνευ φρένου! Πάτησα επικόλληση αντί αντιγραφή και επικολλήθηκε άλλο κείμενο! Δεν πειράζει...λάθος=μάθημα, εξάλλου αυτά που έλεγα, θα τα ξαναπώ!

Με πολύ αγάπη,
Πολύπλοκα Απλός
Share/Save/Bookmark

Δεν υπάρχουν σχόλια: