Σκέψη (39) - ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΔΙΝΕΤΑΙ ΕΤΟΙΜΟ

photo:flickr
...άργησα αλλά το κατάλαβα και πάνω που πήγα να χαρώ συνειδητοποίησα πως η κατάκτηση μου αυτή έχει και την μοναξιά της, πόσο θα ήθελα να το έχεις καταφέρει και εσύ. Και αμέσως μετά συνειδητοποιώ πως εγώ δεν έχω καταλάβει κάποια άλλα πράγματα που αντίστοιχα έχεις καταλάβει εσύ και όσα δεν έχω ακόμα καταλάβει δεν μπορώ καν να τα γράψω εδώ, όσο όμως συνεχίζεται η αποτύπωση των σκέψεων μου σε αυτό το blog και εσύ έχεις παρακολουθήσει τις σκέψεις μου θα δεις πως θα έχω κατακτήσει και αυτά που υπολείπονται, το ίδιο σκέφτομαι και για σένα.
Πολλές φορές αδίκησα τον εαυτό μου διότι τέθηκα νωρίς σε τροχιά προσπάθειας και κατάκτησης και πολλές φορές παρέβλεψα αυτά που κέρδισα και έπρεπε να δεχτώ για τον εαυτό μου, ακόμα και αυτά λειτουργούν αντίθετα προς τον εαυτό μου. Αν δηλαδή προσπαθείς για κάτι, διότι δεν θα σου δοθεί έτοιμο και εσύ για άλλους λόγους το παραμελείς πρέπει απλά να συνειδητοποιήσεις πως και για αυτό θα υποστείς τις συνέπειες. Όλα λοιπόν δίκαια και με συγκεκριμένο τρόπο γίνονται και όχι με οποιονδήποτε τρόπο φανταστεί ο καθένας μας με τις δικές του προσωπικές σκέψεις.
Όλες αυτές οι ορθές σκέψεις, η αποτύπωση του ψυχικού μηχανισμού, η ορολογία και αυτά είναι κάτι που χρειάζεται να κατακτηθεί πρώτα απ'όλα, για να έρθουν με τη σειρά τους και όλα τα υπόλοιπα που προσπαθούμε.
Μα το κυριότερο για το οποίο θέλω να μιλήσω είναι οι βαθύτερες ανάγκες που έχει ο καθένας μας, αυτό που τον καίει και όχι τα επιφανειακά και προσωρινά, τελικά δηλαδή έχεις συνειδητοποιήσει φίλε μου την διαφορά και ποια τροπή πέρνουν τα πράγματα? Αυτό ναι είναι προσωπικό για τον καθένα και γιατί λες να καίγομαι να στο πω? Απλά επειδή ξέρω...
Θέλεις να είσαι μέτριος? Ναι? Καλά να πάθεις! Όχι? Και τι κάνεις? Α! Μήπως τα περιμένεις έτοιμα? Ή μήπως νομίζεις πως θα γίνουν όλα μόνα τους? Απλά ξέχνα το! Δεν σε νοιάζει προς το παρόν ε? Ίσως έχεις και δίκιο και εγώ κάνω λάθος που νοιάζομαι για σένα για το συγκεκριμένο θέμα που γνωρίζω, που όχι μόνο δεν προσπαθείς αλλά χλευάζεις και με κοροϊδεύεις, βγάζεις το χειρότερο εαυτό σου, το μίσος και τα δηλητήρια σου. Και εγώ γιατί να μην προσπαθώ? Και εγώ θέλω να μου δείξεις αυτά που δεν ξέρω εγώ και πως θα σου περάσω το μήνυμα αυτό? Με το παράδειγμα μου και σκέψου το καλά αυτό και θα δεις πως είναι ο μόνος τρόπος που μπορεί κάποιος να ακούσει τον άλλον. Και αντί να συγκινηθείς με την προσπάθεια μου με κοροϊδεύεις και από πάνω!
Και θα καταλήξω να δω τι κάνω εγώ και τι έχω να μάθω απ'όλα αυτά που μου συμβαίνουν απέναντι σου αλλά και γενικότερα, αυτό που έχω εγώ να μάθω είναι πως πρέπει να υποστώ την αρνητικότητα σου και να σε δεχτώ όταν έρθεις πίσω με μια συγνώμη ζωγραφισμένη στο πρόσωπο σου που αν όμως δεν τολμήσεις να πεις από τα βάθη της ψυχής σου τότε ναι θα μετανιώνω που σε έχω μπροστά μου, τότε θα έχω καταλάβει πως φταίω που σε άφησα να μου περάσεις τα δηλητήρια σου και δεν κατάφερα ποτέ να σου περάσω το μήνυμα αυτό.
Αυτό λοιπόν είναι τώρα που πρέπει να κατακτηθεί και όχι μόνο δεν είναι έτοιμο αλλά θα κατακτηθεί πολύ δύσκολα και με πολύ κόπο όχι μόνο από μένα αλλά και από σένα.
Απλά, όλα τα εύκολα κατακτιούνται εύκολα και όλα τα δύσκολα δύσκολα και θα μου πεις ποιο είναι το καλό και ποιο το κακό? Ρωτάς? Στην ηλικία σου? Τόσα χρόνια δεν αναρωτήθηκες? Δεν έψαξες ποτέ¨Ή μήπως περίμενες κάποιος άλλος να ψάξει για σένα? Το καλό είναι το δύσκολο και το κακό το εύκολο. Πήρες την απάντηση ή ακόμα?

Να διευκρινίσω κάτι, όταν λέω δηλητήρια εννοώ "αγάπη, που υπάρχει μέσα μας και δεν έχει κατανοηθεί" και συγνώμη που σας βάζω να σκεφτείτε, κάτι που είναι δύσκολο, κάτι που είναι καλό! Συγνώμη? ΚΑΘΟΛΟΥ

Με πολύ αγάπη,
Πολύπλοκα Απλός