Κυριακή 9 Αυγούστου 2009

Σκέψη (56) - Ο ΣΟΦΟΣ & Ο ΝΕΟΣ

"Μια ιστορία πάντα κάτι έχει να μας πει...διδακτικό...ο νέος πήγε στον σοφό για να τον ρωτήσει ότι ο ίδιος δεν μπορούσε να απαντήσει στον εαυτό του και ότι του ήταν δύσκολο να κατανοήσει. Τελικά και ο σοφός είχε κάτι να μάθει από τον νέο, γιατί ο κύκλος και το ταξίδι της ζωής δεν σταματάει και ανανεώνεται και δίνει την ευκαιρία στον καθένα μας να ασχοληθεί και να μάθει κάτι που είχε αφήσει στην άκρη στο παρελθόν, έτσι και οι ευκαιρίες ξανάρχονται και ξαναδίνονται κι εμείς απλά πρέπει να εργαστούμε για να καθαρίσουμε τα μάτια μας από την σκόνη και τα άλλα μάτια μας από την άλλη σκόνη, τα πνευματικά. Ο νέος περίμενε να δει ένα βαρύ γέροντα που μένει 10 λεπτά σιωπηλός πριν ξεκινήσει να μιλήσει και του απαντήσει, που έχει την εμπειρία δέκα μαζεμένων ζωών, πως είναι ένα θεός που ζει όμως στη γη. Γρήγορα όμως κατάλαβε πως είχε να κάνει με έναν απλό άνθρωπο που και εκείνος διατηρούσε ένα παιδί μέσα του, που και εκείνος ζούσε απλά και έντονα, που έκανε λάθη και πονούσε και πως ακριβώς όλα αυτά τον έκαναν σοφό, ακριβώς όλα αυτά που θα κάνουν και τον νέο σοφό και ακριβώς όλα αυτά που διψούσε ο νέος να μάθει διψούσε ο σοφός να του μεταδώσει και ο κύκλος θα συνέχιζε με τον νέο να πέρνει τη θέση του σοφού. Ως πολύπλοκα απλός σας εύχομαι να είναι καθαρή, να σας προσφέρει γαλήνη και να είναι διδακτική η ιστορία. Καλή ανάγνωση"

Νέος: Ήρθα σε σένα σοφέ γέροντα για να πάρω απαντήσεις σε ερωτήματα που δεν μπορώ να απαντήσω ο ίδιος στον εαυτό μου. Έρχομαι σε σένα για ένα πράγμα, τη ζωή μου, που αποτελείται από τρία και την έχω ξεχωρίσει και κατανοήσει ως εξής: ήρθα για την αγάπη, την υγεία και την ασχολία.
Σοφός: Δεν θα σου απαντήσω ευθέως σε κανένα σχεδόν ερώτημα...! Θα κάνουμε συζήτηση και θα σε βοηθήσω μέσα σου να βρεις τις απαντήσεις που ζητάς, γιατί εκεί είναι τα πάντα, ο θεός, το σύμπαν, ο ίδιος σου ο εαυτός και αν δεν τις απαντήσεις εσύ ο ίδιος τότε δεν θα απαντηθούν ποτέ!
Νέος: Γι'αυτό ήρθα σε σένα, γιατί είμαι σε αδιέξοδο και δεν μπορώ να βρω τις απαντήσεις, είναι λυπηρό να χρειάζεται να απαντήσεις ο ίδιος στον εαυτό σου και όσο και να προσπαθείς να μην μπορείς.
Σοφός: Μπορείς να τις βρεις απλά δεν έχεις προσπαθήσει αρκετά, στην πραγματικότητα δεν θέλεις τόσο πολύ να τις απαντήσεις, γι'αυτό ήρθες και σε μένα άλλωστε, για να τις βρεις έτοιμες και ξεκούραστα. Νομίζω πως είσαι τεμπέλης στην ψυχή σου.
Νέος: Τα λόγια σου σοφέ γέροντα με αναστατώνουν και με θυμώνουν γιατί δεν σε κατανοώ, νιώθω πως απλά μου επιστρέφεις και μου μεταδίδεις το βάρος του πόνου μου, ήρθα για απαντήσεις και πέρνω πίσω πάλι πόνο.
Σοφός: Είναι το πρώτο βήμα, να μπορέσεις να συγκρατήσεις μέσα σου αυτό που θέλεις να κατανοήσεις, είναι σαν να πολεμάς και να γνωρίζεις τον εχθρό σου, έτσι γνωρίζεις τα αδύνατα σημεία του και θα μπορέσεις να τον νικήσεις.
Νέος: Κατανοώ τον τρόπο σκέψης σου γέροντα, φοβάμαι και πονάω, νιώθω ατρόμητος μόνο όταν τα διώξω από μέσα μου, όμως εκείνα επιστρέφουν με το χρόνο.
Σοφός: Αυτό που αποκαλείς πόνο μέσα σου είναι ένα μείγμα, είναι και αγάπη και χαρά, όμως για τους λόγους ακριβώς που πονάς μετέτρεψες τη χαρά της αγάπης και ότι χαρά σε έχει επισκευθεί σε πόνο και στεναχώρια, γιατί αν δεν αντέχεις τη χαρά δεν αντέχεις και την στεναχώρια, η αποφυγή είναι δειλία, το να τολμήσεις να δειλιάσεις και να επιστρέψεις στη μάχη σημαίνει ανδρεία, για να χαρείς λοιπόν πρέπει να μάθεις να αντέχεις τη στεναχώρια και αντίθετα.
Νέος: Η σοφός σου λόγος μου δείχνει νέο ορίζοντα στον δρόμο που ακολουθώ για να κινηθώ και σαν αφελής νέος πίστευα βαθιά μέσα μου πως ο δρόμος αυτός και εφόσον τον αντιλήφθηκα και τον ακολούθησα είναι ευθύς και εύκολος.
Σοφός: Όταν ακολουθείς τον δρόμο σου δεν χάνεσαι, η αφετηρία του δρόμου σου ήταν η απόφαση σου, πέρα από αυτό φανταζόσουν, δεν ήξερες πως θα είναι και τι θα συναντήσεις παρά μόνο απλές λέξεις από το ένστικτο σου, "θα είναι δύσκολος αλλά και ευκολότερος". Δεν ήξερες και δεν έπρεπε να ξέρεις ούτε τι θα συναντήσεις ούτε πως θα ξεπεράσεις τα διάφορα εμπόδια που θα σου παρουσιαστούν, παρά τα σημαδια θα σε καθοδηγούν και εκεί στον κάθε τόπο και χρόνο θα ξεπερνάς κάθε εμπόδιο βρίσκοντας τις λύσεις. Όταν είσαι μέσα στο δρόμο σου δεν μπορείς να βγεις! Τα σημάδια υπάρχουν μπροστά σου, σκέψου πως ένας απλός υλικός δρόμος δεν είναι ευθύς, έχει στροφές, ανηφόρες, κατηφόρες και αυτή είναι και η ομορφιά του, η πολυμορφία του. Αν ήταν μια ξερή ευθεία δεν θα ήταν όμορφος αλλά βαρετός και εύκολα θα τον εγκατέλειπες. Η φυσική ομορφιά λοιπόν είναι αυτή που δίνει αξία. Υπάρχουν όμως και φυσικά φαινόμενα που μπορεί να καταστρέψουν προσωρινά αυτόν τον δρόμο, το ίδιο μπορεί να συμβεί και στον δικό σου τον προσωπικό δρόμο, εσύ θα έπρεπε να είσαι έτοιμος να κάνεις μια παράκαμψη να βγεις από την προδιαγραμμένη πορεία του δρόμου και να επιστρέψεις παλι μόλις ξεπεράσεις το εμπόδιο, αυτό δεν αλλάζει την πορεία σου όπως βλέπεις και ούτε σε βγάζει από το δρόμο σου. Πρέπει λοιπόν να είσαι έτοιμος για τα εμπόδια και να έχεις αναπτύξει την άμυνα και τα εφόδια για να τα αντιμετωπίσεις.
Νέος: Σοφά τα λόγια σου γέροντα και απλόχερα τα δίνεις, συγχώρα με καθώς νέος και οι σκέψεις μου τρέχουν να μπουν σε μια σειρά όπως οι μέλισσες σε μελίσσι. Ο φόβος όμως με κυριεύει σε διάφορα σημεία του δρόμου μου και με τυφλώνει, δεν μπορώ να δω πως να προχωρήσω παρακάτω.
Σοφός: Ίσως να το έχεις ξανακούσει, ίσως να το έχεις ξαναδεί γραμμένο πως ο φόβος είναι ένα σημάδι κινδύνου. Όταν κινδυνεύεις και έχεις σωστά προστατευθεί τότε ο φόβος είναι το σημάδι το οποίο σε προειδοποιεί για να δεις ακόμα πιο βαθιά μέσα σου και να ρίξεις φως σε κάποια σκοτεινή σπηλιά του εσωτερικού σου κόσμου. Σκέψου και προσπάθησε να ανοίξεις την πόρτα αυτή του φόβου σου, όσο εισχωρείς τόσο φωτίζεις, θα χρειαστεί δηλαδή να έρθεις αντιμέτωπος με τον φόβο του πόνου σου, να κάνεις αυτό που φοβάσαι και το αποτέλεσμα θα είναι η φώτιση.

Ο νέος σώπασε για κάποιες στιγμές για να σκεφτεί τα κατάλληλα λόγια και να κάνει την κατάλληλη ερώτηση και όχι για να πει κάτι απλό και άσχετο, χωρίς νόημα και σχέση προς το συγκεκριμένο θέμα. Ήταν δύσκολο γιατί πάλευε με το χρόνο για να κατανοήσει τις γνώσεις και να αρχειοθετήσει το απόσταγμα αυτών που έπερνε από την πλούσια συζήτηση με τον σοφό γέροντα. Επίσης ήθελε να συνεχίσει γρήγορα την συζήτηση για να μην χάσει την πραμικρή γνώση, ήθελε να έχει πολύ υλικό να περιεργάζεται και να σκέφτεται όταν είναι μόνος του και χάνεται στην μαγεία και την σοφία των διάφορων νοημάτων που πάλευε να ισορροπήσει. Μετά από λίγα λεπτά ο νέος μίλησε...

Νέος: Ένας μεγάλος φόβος μου που αντιμετώπισα είναι αυτός του θανάτου, ευχήθηκα κάποτε να πεθάνω.
Σοφός: Δεν χρειάζεται να εύχεσαι κάτι που ούτως ή άλλως θα γίνει! Ποιος λοιπόν ο σημαντικός λόγος της ευχής σου?
Νέος: Έχω τόσο πολύ αγάπη μέσα μου που όταν πόνεσα πρώτη φορά τόσο πολύ, ήθελα να πεθάνω.
Σοφός: Αν λοιπόν αντέξεις τον θάνατο να είσαι ευτυχείς που μπορείς να νιώθεις τόση πολύ αγάπη, είναι προνόμιο. Πολλών, όπως και πολλοί δεν το έχουν. Ο φόβος του θανάτου είναι ο μεγαλύτερος και ο σοφότερος γιατί σε παραλύει μπροστά από τον ύψηστο κίνδυνο και σε βάζει στη σωστή κατεύθυνση της ζωής. Μπορείς τελικά να πεις πως όσο ζεις ο θάνατος και ο φόβος του είναι φίλοι και έτσι θα επιζείς μαζί τους, να έχεις φιλική σχέση γιατί αν τον αγνοήσεις αγνοείς κομμάτι του συνόλου που ανήκεις και ο ίδιος.
Νέος: Ο φόβος λοιπόν είναι φίλος και όχι λόγος για να φοβάμαι ακόμα περισσότερο και να προσπαθώ να τον νικήσω για να μην τον αισθάνομαι, είναι λοιπόν ένα χρήσιμο στοιχείο και εγώ θεωρούσα το αντίθετο. Σοφέ γέροντα είναι πολλά αυτά που μαθαίνω γιατί πολλά ανατρέπονται από εκείνα που πίστευα.
Σοφός: Όταν φοβάσαι για κάτι το οποίο δεν μπορείς να προσδιορίσεις καθαρά και συνεχίζεις να φοβάσαι ακόμα περισσότερο θα πρέπει να εξηγήσεις το σημάδι, ότι θα πρέπει να ασχοληθείς ακόμα περισσότερο και έντονα με αυτό το φαινομενικά αόριστο σημείο και να το λύσεις, ο πολλαπλασιασμός του φόβου σημαίνει πως πρέπει να βρεις άμεση λύση χωρίς άλλη καθυστέρηση και να επιστρέψεις μετά το εμπόδιο στο δρόμο σου, όπως είπαμε προηγουμένως.

Ο νέος προσπαθούσε να βάλει τις παλιώτερες σκέψεις με τις νέες που γεννήθηκαν σε μια σειρά. Ταυτόχρονα σαν τα κατακάθια στον πάτο του πηθαριού οι παλιές σκέψεις αναδυαν κι άλλες που υπήρχαν μέσα του αλλά σκεπασμένες και θαμένες. Ο γέροντας κατάλαβε πως ο νέος ήθελε χρόνο για να ισορροπήσει τις σκέψεις του και να βάλει σε μια σειρά τα νοήματα που έβγαζε και σιώπησε λέγοντας του:

Σοφός: Άκου τη σιωπή, έχει να σου πει όσα χρειάζεσαι για να βάλεις σε μια τάξη τις σκέψεις σου και τις νέες γνώσεις σου.

Ο νέος συλλογιζόταν πως όλα κάνουν τον κύκλο τους, θυμήθηκε πως υπάρχει και ένα φυτό που γεννιέται και ανθίζει για μία και μόνο μέρα το χρόνο και μετά χάνεται. Σκέφτηκε "οι μικροί και μεγαλύτεροι κύκλοι που ζουν διάφορες μονάδες". Οι άνθρωποι έχουν όμως κάτι περισσότερο, έχουν την πνευματική και υλική εξέλιξη, αυτό που μας κάνει να σκεφτόμαστε, να φτιάχνουμε εργαλεία και να καλυτερεύουμε την υλική μας ζωή, να βρίσκουμε αυτά που μας γεμίζουν την άδεια και μοναχική μας καρδιά. Όλα αυτά σκέφτηκε ο νέος είναι μια προσπάθεια που έκανε και ο ίδιος και χαιρόταν πολύ για αυτό. Κοίταξε πάλι τον γέροντα που το πρόσωπο του χαμογελούσε χωρίς να κινείται, σαν μια αύρα ενέργειας να έλουζε το πρόσωπο του. Το είχε στραμμένο ελαφρά προς τον ουρανό και μου φαινόταν πως συνομιλούσε με διάφορα στοιχεία της φύσης, κυρίως τα πουλιά που κελαηδούσαν τριγύρω, ετσι του φάνηκε.
Σκέφτηκε αρκετή ώρα πριν μιλήσει και σπάσει τη σιωπή μα ο σοφός τον πρόλαβε.

Σοφός: Όταν δεν έχω τι να πω λέω για την αγάπη κι εκείνη μου δίνει το επόμενο όμορφο θέμα να σκεφτώ και να συζητήσω με κάποιον, μίλησε μου για την αγάπη.
Νέος: Η αγάπη είναι το πιο όμορφο πράγμα που υπάρχει γιατί είναι μία αλλά συμπεριλαμβάνει πολλά περισσότερα. Περιλαμβάνει την ύλη και την ιερή ύλη, το σώμα και τη ψυχή, το αρσενικό, το θηλυκό, την νέα ζωή που αυτοί φέρνουν, τους άλλους συνανθρώπους και τα άλλα στοιχεία της ζωής, ζώα φυτά και όλα τ'άλλα ένα ένα. Η αγάπη είναι μία και στην κορυφή της ιεραρχίας και μετά ακολουθούν όλα τ'άλλα, έτσι αντιλαμβάνομαι γέροντα την αγάπη.


Ο γέροντας ήταν σιωπηλός και ανέκφραστος και ο νέος έψαχνε να βρει ένα σημάδι στο πρόσωπο ή το σώμα του που να πρόδιδε τι αισθάνεται, όμως εκέινος φαινόταν ότι σκεφτόταν. Μετά απλά είπε.

Σοφός: Είσαι στο δρόμο σου...
Νέος: Έχω πολλά ερωτήματα σοφέ γέροντα μου που μου βασανίζουν την ψυχή και αναρωτιέμαι γιατί πονάω για την αγάπη εφόσον την δίνω απλόχερα, γιατί δεν έρχεται και εκείνη να με βρει? Δεν είμαι έτοιμος να την υποδεχτώ?


Ο νέος δεν θέλησε να μοιραστεί τις σκέψεις του γιατί ήξερε πως ήταν ακατέργαστες και θα κούραζαν χωρίς λόγο τον γέροντα, δεν είχε λόγο να ακούσει τους συλλογισμούς του νέου δυνατά, ήταν δουλειά του νέου να βάλει τις σκέψεις του σε μία σειρά και να διεργαστεί τα νέα δεδομένα. Σκέφτηκε σωστά πως έπρεπε να αφήσει τις τωρινές του σκέψεις σε ένα είδος "αποθήκης" του μυαλού του και να τις ξαναπιάσει αργότερα, τώρα έπρεπε να συνεχίσει την ομιλία με τον γέροντα αποσπώντας περισσότερες σοφές γνώσεις αλλά ταυτόχρονα να μην αφήσει τον γέροντα να πέσει στην ανοία της σιωπής και έτσι είπε:

Νέος: Όλα παίζουν σημασία και έχουν σχέση μεταξύ τους, είναι κρίκοι μιας αλυσίδας, όμως υπάρχουν στιγμές που δεν καταλαβαίνω τον λόγο ύπαρξης της ανησυχίας που με καταβάλει.
Σοφός: Το είπες και μόνος σου, δεν καταλαβαίνεις τον λόγο κι όμως εκείνος υπάρχει, αλλά εσύ δεν τον βλέπεις, φοβάσαι. Πάντα δεν βλέπουμε αυτό που φοβόμαστε, έτσι λειτουργεί ο μηχανισμός, για να καταλάβεις τι ακριβώς γίνεται κοίταξε πιο βαθιά στο σημείο που φοβάσαι και πες μου τι βλέπεις. Πρέπει να ξεκινήσεις από αυτά που βρίσκονται στην επιφάνεια και θα εισχωρήσεις βαθύτερα ξεσκεπάζωντας τα επιφανειακά στρώματα που αποτελούνται από συγκεκριμένους μηχανισμούς της αλυσίδας. Όταν αρχίσεις να αναδύεις αυτά που δεν βλέπεις τώρα θα γεμίσεις έκλπηξη και αργότερα θα σου είναι πολύ απλό, υπάρχει και άλλη μια τεχνική που θα στην εξηγήσω αργότερα.
Νέος: Χωρίζω τη ζωή μου σε τρία σημεία, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Το παρελθόν μου ήταν δύσκολο με καταστάσεις που δεν ήμουν έτοιμος και ικανός να αντιμετωπίσω και με σημάδεψαν έως και τώρα. Το παρόν μου διαπίστωσα πως κυλάει αδύναμο και δεν μπορεί να νικήσει τις δυσκολίες και για τον μέλλον βλέπω πως εφόσον το παρελθόν ήταν δύσκολο και χωρίς ευτυχία και συνεχίζει έτσι και στο παρόν έτσι θα είναι και το μέλλον. Αναρωτιέμαι αν γνωρίζω πως είναι η ευτυχία επειδή δεν την γνώρισα ποτέ, απλά σκέφτομαι πως είναι τα βάσανα και αντίστοιχα καλή θα είναι η ευτυχία.
Σοφός: Ο κάθε άνθρωπος έχει τον δρόμο του και έχει να δώσει τον καλό του αγώνα, όταν βρίσκεται στο δρόμο του και δίνει τον αγώνα του τότε στο μέλλον και μετά από καιρό έρχεται η ευτυχία και λέω μετά από καιρό γιατί πρέπει να είναι έτοιμος να την υποδεχτεί, να είναι ανάλογα προετοιμασμένος. Αυτός λοιπόν που έχει να κάνει ο άνθρωπος είναι να συνεχίζει ασταμάτητα τον αγώνα του και η ευτυχία θα τον βρει, θα αναπαυθεί από τα βάσανα και θα γεμίσει γαλήνη. Δεν σημαίνει πως θα πάψει να αγωνίζεται, σημαίνει πως θα βρει την γαλήνη μέσα του και την ευτυχία.
Νέος: Φοβάμαι όμως μην πεθάνω και δεν πραγματοποιηθούν όλα αυτά, έχω την αίσθηση πως φοβάμαι τον θάνατο.
Σοφός: Δεν τον φοβάσαι αρκετά, γιατί είπαμε πως αυτός σε στρέφει ξανά στο δρόμο σου, θα πρέπει να μην τον σκέφτεσαι γιατί θα έρθει κάποια στιγμή, γιατί να γεμίζεις τις ώρες σου με αυτόν? Μια στιγμή του ανήκει μια στιγμή χάρισε του, εκείνη που θα έρθει για σένα. Να σκέφτεσαι μόνο τον καλό σου αγώνα κάθε μέρα και να προχωράς λίγο λίγο και σιγά σιγά.
Νέος: Γέροντα τη δικαιοσύνη σκέφτηκα και ακολούθησα, την δικαιοσύνη της καρδιάς και εκείνη με οδήγησε σε σένα και ως εδώ που βρίσκομαι. Πρέπει να περάσω από τον δύσκολο αυτό δρόμο, δεν έχω τίποτα όσα και να έδωσα, έχω μόνο τον εαυτό μου και προχωράω, δεν ξέρω τι μου έρχεται, δεν βλέπω ούτε καλό ούτε κακό, τα κακά τα'χω χορτάσει, τώρα ζω το τίποτα, ένα μοναχικό στοιχείο, δεν το θέλω αυτό κι όμως το ζω, μαζεύω πόνο και παράπονο ανεμειγμένο με θυμό. Την μοναξιά μου γέροντα προσπαθώ να διώξω από τη ζωή μου, τη μοναξιά της καρδιάς όμως δεν τα κατάφερα. Νόμιζα πως υπάρχει μια καρδιά και για μένα που περιμένει να με συναντήσει για να ζεσταθούμε μαζί γιατί έτσι είναι γραφτό, προσπάθησα τόσο πολύ κι όμως...Ο καλός αγώνας δεν απέδωσε και τώρα η μοναξιά είναι πιο σκληρή, πιο βαριά γιατί γνωρίζω τη γλώσσα της καρδιάς. Περιμένω στο χρόνο απλά να δω αν ξεγελάστηκα ή είναι αλήθεια αυτά που λέει η καρδιά μου. Αν ξεγελάστηκα ήταν η τελευταία γιατί μετά δεν έχω λόγο ύπαρξης, θα είμαι ένα απλό ζώο που τρώει πίνει και κοιμάται χωρίς αληθινή αγάπη, θα είναι σκέτη ύλη. Έχω δει άλλους ανθρώπους να το ζουν αλλά εγώ δεν το καταλαβαίνω αυτό το νόημα, έκανα τον αγώνα μου, άδεια καρδιά δεν αξίζει. Νόμιζα πως ήξερα για την αγάπη αλλά τελικά δεν ήξερα τίποτα, προσπάθησα να μάθω αλλά αυτό δεν είναι σχολείο, εκτός και ανα η αγάπη είναι να πονάς. Γιατί νόμιζα πως η αγάπη είναι ένα συναίσθημα αλληλεγγύης και φροντίδας, χαράς και συμπόνιας, συμβίωσης και συντροφικότητας. Την αγάπη την νιώθω και την σκορπώ απλόχερα, συντροφικότητα όμως δεν λαμβάνω. Αυτό γέροντα είναι αγάπη, η καλοσύνη μέσα μου και εκείνη που μου ζεσταίνει την καρδιά δίπλα μου αλλά να νιώθει και εκείνη το ίδιο αλλιώς δεν υπήρξε ποτέ αγάπη. Αγάπη για μένα γέροντα είναι να αγαπάς όλο το κόσμο και να προσφέρεις ότι είναι δυνατόν και μπορείς σ'αυτόν, με τον τρόπο σου και τα δικά σου προσωπικά όπλα. Η ύψηστη όμως αγάπη είναι της ψυχής σου, του έρωτα σου, το ταίρι σου που σε συμπληρώνει και ολοκληρώνεσαι. Γεμίζει την καρδιά σου γιατί καμία άλλη δεν μπορεί και γιατί αλλιώς δεν χαίρεται, δεν μπορεί να ζήσει, δεν εκτιμά, είναι όλα άδεια και χωρίς αξία, δεν μπορεί να υπάρξει ζωή και συνέχιση, εξέλιξη, δεν θα υπήρχαμε εμείς ως τώρα κι όμως ζω με την ελπίδα, το άλλο μου μισό ήρθε, μου επιτράπηκε να τη δω, να την μάθω και να την φιλήσω, με γέμισε, γεύτηκα τη ζωή και τον κόσμο, πήραν όλα χρώμα και αξία, κατάλαβα το νόημα και πίστεψα πως όλα φτιάχνουν και αλλάζουν. Πάνω όμως που συνέχιζα τον δρόμο μου και να χτίζω ένα ένα τα όνειρα μου απλά μου στερήθηκε από το ίδιο το ταίρι μου, με περιφρόνησε και είπε όλα τα αντίθετα που έλεγε για μένα. Και εδώ πλέον γέροντα σήκωσα τα χέρια και άλλη εξήγηση εκτός από το να περιμένω να περάσει ο χρόνος δεν έχω, δεν υπάρχει μέσα μου κάτι άλλο από πάθος και αγάπη για εκείνη. Μόνο ο χρόνος θα δείξει αν ήταν όλα ένα παραμύθι, ένα ψέμα, για να μπορέσω να δω τη ζωή στην αλήθεια της και κατάματα, χωρίς καμία ελπίδα για αγάπη, κάθε ελπίδα έσβησε με εκείνη και μου είναι δύσκολο να το πιστέψω αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Θα ζω αλλά θα είμαι νεκρός μέσα μου, γυναίκες υπαρχουνε και παιζογελούν και δίνουν τα κορμιά τους και πάλι σε λησμονούν ξαφνικά όπως ξαφνικά προσποιήθηκαν πως σε πόθησαν, δεν ποθώ καμιά, μόνο εκείνη. Αυτό δεν είναι αγάπη, αγάπη για μένα είναι εκείνη και όλη η αλήθεια. Την αλήθεια ο καθένας την νιώθει μέσα του, έτσι και σε μένα. Δεν είναι λόγια απογοήτευσης, είναι η αλήθεια που νιώθω μέσα μου. Προς το παρόν έχω ακόμα μια μικρή ελπίδα και κάνω γι'αυτήν υπομονή, ίσως χαθεί για πάντα και αυτή η μικρή ελπίδα. Η αγάπη γέροντα είναι μια δοκιμασία, ένα ανολοκλήρωτο έργο που πρέπει να βγάλεις εις πέρας. Σου δίνεται η ευκαιρία να το κατανοήσεις και τι πρέπει να κάνεις και μετά μπαίνεις στην πράξη για να τα δώσεις όλα. Ξετυφλώθηκες μα τώρα ήρε η σειρά σου να αντιμετωπίσεις τους ανθρώπους που είναι πλέον τυφλά κουτάβια όπως εσύ πριν, μόνο που εσύ τώρα άλλαξες και σε ενοχλεί πολύ η προηγούμενη θέση σου που τώρα βρίσκονται οι άλλοι, προσπάθησες πολύ μεν αλλά τώρα δυσκολεύεσαι πολύ να δεις πως ήταν πριν ο εαυτός σου, σε καθρεφτίζουν. Αυτό πρέπει να είναι το επόμενο στάδιο της αγάπης, να αντιμετωπίσεις τον ίδιο σου τον εαυτό που καθρεφτίζεται πάνω στους άλλους, είναι και οι ίδιοι έτσι και εσύ ευτύχισες να αλλάξεις. Μπορούσε η ζωή να είναι πιο δίκαιη? Αν δεν νιώσεις τα αντίθετα από αυτά που επιθυμείς, οι επιθυμίες δεν γεννιώνται παρά μένουν στην αιώνια αφάνεια. Χαίρομαι για την ώρα που στερούμαι, μπορώ να λέω πως ο κόσμος είναι δίκαιος και αυτό μου δείχνει πως θα έρθει και η ευτυχία μου στο μέλλον, όπως και να'ναι αυτή, με όποιο πρόσωπο και να'χει. Όμως γέροντα πρέπει να περιεργαστώ τον ίδιο μου τον εαυτό, που αντιδράει σε όλα όσα δεν του αρέσουν και ξαφνιά συνειδητοποιεί πως είναι πολλά, που αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει και να είναι όλα λάθος, ο ίδιος έχω βολευτεί και τα έχω θεωρήσει λάθος γιατί δεν είναι εύκολη υπόθεση για μένα η κατανόηση τους και έχω κατασκευάσει δεκάδες δικαιολογίες το λεπτό για να κάνω εύκολες τις διεργασίες του νου μου και στη συνέχεια πράξεις. Συνειδητοποίησα πως βρίσκομαι στον δύσκολο δρόμο μου, τον καλό αγώνα μου και έρχομαι αντιμέτωπος με τις αδυναμίες μου και αντιλαμβάνομαι πως είναι πολλές και πως έχω πολύ δρόμο μπροστά μου, παρόλες τις δυσκολίες έχω προχωρήσει ελάχιστα. Όποιος ακολουθεί την ευκολία καταδικάζει τον εαυτό του σε μια φυλακή που ο ίδιος χτίζει και το πιο δύσκολο είναι κάποτε να βγει. Όταν λες θέλω να γίνω καλύτερος, να κάνω τη ζωή μου καλύτερη σημαίνει πως ήσουν χειρότερος. Έτσι κατάλαβες την αξία αυτού που πρέπει να κάνεις και εκεί που θέλεις να φτάσεις. Βρίσκομαι συνεχώς σε μια τέτοια αλλαγή και αναρωτιέμαι πόσο χειρότερος είμαι από εκεί που θέλω να φτάσω και αν εκεί που θέλω να φτάσω το έχω συνειδητοποιήσει και ανήκει στη σφαίρα του λογικού, του επιτρεπτού. Δυστυχώς δεν φτάνουν μόνο οι πράξεις αλλά και το μυαλό πρέπει να καθαρίσει τελείως, πρέπει να απαλλαγεί τελείως από κάθε σκέψη και εικόνα που με κάνει χειρότερο από εκεί που είμαι και θέλ να φτάσω. Αναρωτιέμαι τόσα πολλά που τελικά είναι πολύ απλά νοήματα, πολλές φορές δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω και αν τελικά ακολουθώ τον σωστό δρόμο της αλλαγής μου, είχα τόσα πολλά να αλλάξω ή μήπως συνήθισα τη συνεχής αλλαγή? Με πονάει η αλλαγή από το χειρότερο προς το καλύτερο γιατί ήταν μια συνήθεια και αναρωτιέμαι εκεί που πάω αν δεν ήταν γραφτό να πάω. Γέροντα είναι δυνατόν κανείς να αλλάζει τη μοίρα του? Ή μήπως ήταν γραφτό αυτό ακριβώς που περνάω? Μακρύς και δύσκολος ο δρόμος. Νιώθω πως έχω ένα δαίμονα μέσα μου και πως του παραδέχτηκα την ήττα μου, δεν ορίζει το κορμί μου αλλά ορίζει την ψυχή μου, το μυαλό μου φαίνεται είνα αδύναμο να τον εντοπίσει, είναι πολύ γρήγορος και δυνατός, καυστικός, παρουσιάζει την χειρότερη εικόνα μου προς τους άλλους και εκείνοι απλά με κάνουν πέρα, ξέρω πως δεν μπορεί να ορίσει το μυαλό μου γιατί αυτό ανήκει αποκλειστικά σε μένα και φαίνεται πως τόσα χρόνια δεν το πρόσεξα, δεν του έδωσα την κατάλληλη φροντίδα και προσοχή και τώρα δεν ξεπερνάω τα εμπόδια και πριν φτάσω στο κάθε εμπόδιο μοιρολογώ για το επόμενο και το μεθεπόμενο. Η κατηφόρα δεν έχει έλεος αλλά ταχύτητα και δύναμη πολύ, μέχρι να σταματήσεις τη φόρα σου θα γδαρθείς και θα πληγωθείς, θα πονέσεις πολύ, μπορείς όμως να σταματήσεις. Νόμιζα πως σταμάτησα αλλά συνειδητοποίησα πως δεν είναι μόνο οι πράξεις αλλά κυρίως το μυαλό, είμαι εξαντλημένος. Είμαι στη μάχη με τον δαίμονα, δεν την αντέχω πολλές φορές και του χαρίζω την νίκη, αντίθετα όμως ξέρω πως μπορώ αν επιμείνω να τον νικήσω και να τον ανατρέψω και πως εύκολα ξεχνάω πως έχει τον έλεγχο της ψυχής μου και όχι του μυαλού μου. Και μετά πάλι αναρωτιέμαι μήπως συμβαίνει το αντίθετο και έχει το μυαλό μου μα αυτό τελικά είναι εντελώς αδύνατον. Το χειρότερο είναι να συνηθήσεις τον δαίμονα να κερδίζει...Αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι στον δρόμο των βασανιστηρίων, ενας δρόμος ο οποίος είναι βασανιστήρια και πόνοι και επιτρέπεται κατά τη διάρκεια να φας να πιείς και να κοιμηθείς αλλά στη μισή δόση. Να φας τη μισή μερίδα φαγητό, να πιείς το μισό νερό απ'ότι θα έπινες και να κοιμηθείς τις μισές ώρες απ'οτι θα κοιμώσουν. Μετά τρέχωντας από το ένα ως το άλλο βασανιστήριο μέχρι τελικής εξέντλησης, μέχρι να αφεθώ έρμαιο και να νιώθω πως παρόλα αυτά δεν κατάφερα τίποτα και να σηκώνομαι για το επόμενο βασανιστήριο. Αυτό που με φοβίζει είναι πως ίσως αυτός ο δρόμος δεν έχει τελειωμό και εγώ ελπίζω κάθε μέρα σε ένα τέλος που δεν πρόκειται να έρθει ποτέ, πόσο ματαιόδοξο. Όταν έχω τέτοιες σημαντικές απορίες κοιτάζω βαθιά μέσα μου για να πάρω απάντηση, έμαθα πως ότι απορία γεννιέται μέσα μου αντίστοιχα υπάρχει και η απάντηση της μέσα μου και η επικοινωνία με τους άλλους ανθρώπους βοηθάει πάντα. Ο ένας καθρεπτίζει τον άλλον γιατί όλοι τα ίδια έχουμε να περάσουμε ο καθένας όμως σε διαφορετικό χρόνο γι'αυτό και τα μεταξύ μας μηνύματα φίνονται άσχετα. Μέσα μου λοιπόν βλέπω πως θα τα καταφέρω και ας μου φαίνεται δύσκολη και γεμάτη πόνο αυτή η χρονική περίοδος, το κορμί δίνει μάχες και η ψυχή καθοδηγεί, δεν κερδίζονται όλες οι μάχες όμως όλες πρέπει να τις δώσω χωρίς να σκεφτω πονηρά πως να αποφύγω τις ήττες. Οι ήττες απλά έχουν να με διδάξουν ότι έμεινε στην άκρη και δεν έμαθα από τις νίκες. Έτσι λειτουργεί και η αγάπη, χάνω για να μάθω τι έχω κερδίσει και τι καλύτερο με περιμένει, έπερεπε να χάσω και να έρθει η αγάπη πίσω σε μένα καθαρή και αγνή, να επιστρέψει στο δρόμο της. Γέροντα με βοήθησες να εκφράσω και να αναπτύξω βαθιές σκέψεις, να σου τα πω και πριν εσύ απαντήσεις να έχω απαντήσει ήδη μέσα μου, όλα τις απορίες μέσα μου τις έχω και όλες τις απαντήσεις εκεί τις βρίσκω.

Ο γέροντας πότε με κοιτούσε μες στα μάτια όταν εγώ έστρεφα το βλέμμα μου αλλού αναπτύσσοντας τιε σκέψεις μου και πότε έκλεινε τα μάτια και χαμογελούσε η αύρα του που του έλουζε το πρόσωπο.

Σοφός: Έφτασες στο στόχο σου, αυτόν που είχες θέσει, τώρα προχωράς στον επόμενο.
Νέος:
Σοφός:
Νέος:
Σοφός:
Νέος:

Δεν υπάρχουν σχόλια: