Τρίτη 21 Απριλίου 2009

Σκέψη (32) - ΣΦΑΙΡΙΚΟΤΗΤΑ

photo:flickr
Η ωρίμανση, το τέλος της νεανικότητας, η ολοκλήρωση του χαρακτήρα και η κατανόηση της ίδιας μου της ύπαρξης, οι απαντήσεις στις αιώνιες υπαρξιακές ερωτήσεις "τι κάνω εγώ εδώ και ποιοι οι λόγοι ύπαρξης μου?"...
Δεν ήταν φυσικά δυνατόν να χωρέσει στο μυαλό μου όλη η ζωή μου και τι σημαίνουν όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου, παρόλα αυτά πάντα ο σοφός λαός δίνει τις απαντήσεις γύρω μου/μας με σοφές ρήσεις, παροιμίες και άλλοτε πιο σοβαρά φιλοσοφημένα κείμενα.
Ποιο είναι όμως το μήνυμα που αδυνατεί ένας νέος να κατανοήσει και ας έχει την καλύτερη πρόθεση και προδιαγραφές? Το συνοψίζω σε μία λέξη "η σφαιρικότητα", που φυσικά κατ'επέκταση σημαίνει αυτογνωσία. Απλά είναι όλα αγγελικά πλασμένα και η έμπνευση δεν είναι τίποτα άλλο από καθαρό μυαλό, σκέψεις με βάθος, ένα είδος αυτοσυγκέντρωσης και το "ψάρεμα" από έναν εσωτερικό πηγαίο κόσμο, που όμοιο έχουν όλοι, με λαμπρές ιδέες και μηνύματα αυτογνωσίας - σφαιρικότητας.
Το να θέλω να γνωρίζω ή να μαντεύω το μέλλον, μια πανάρχαια "επιδημία", σημαίνει καταπάτηση των φυσικών νόμων με τις επακόλουθες συνέπειες, είναι κάτι αφύσικο όσο ένας τέρας δηλαδή και απλά αναρωτιέμαι "θέλω να είμαι ή να γίνω ένα τέρας?". Το να θέλω να τα έχω όλα έτοιμα, να φτάσω στο κεφαλόσκαλο πετώντας και αποφεύγοντας όλα τα υπόλοιπα σκαλοπάτια που αποτελούν και την ύπαρξη αυτής της σκάλας σημαίνει ακριβώς το αντίθετο της σφαιρικότητας. Και αυτό άνετα παρασέρνει τον άνθρωπο να πει "έξυπνη σκέψη", μάλλον όμως λείπει η μελέτη, η τριβή και η εμπειρία για να το πει σωστά "πονηρή σκέψη" και συμπληρώνω πως η πονηράδα είναι από τα μεγαλύτερα δεινά του κόσμου και όποιος καταφέρει να το αντιστρέψει μεταμορφώνεται φυσικά σε ένα από τα μεγαλύτερα αγαθά, την εξυπνάδα και την ευφυΐα.
Ένα πολύ ωραίο παράδειγμα σφαιρικότητας αλλά και σοφίας στο ότι να αφήνουμε τα πράγματα να κυλούν φυσικά και όχι να προσπαθούμε να παροτρύνουμε και να αλλάξουμε τα πάντα, είναι αφύσικο και ασέβεια, μια και είναι όλα συνδεδεμένα μεταξύ τους απέναντι στη ζωή και τον εαυτό μας. Ναι μεγαλώνω και χάνω τη δύναμη και την ορμή της νεανικότητας όμως η ζωή αντισταθμίζει και εξισορροπεί τα πράγματα και μας κάνει ολοένα και σοφότερους και μάλιστα η σοφία είναι αυτή που μας χρειάζεται για να καταλάβουμε πως όσο προχωράμε και μεγαλώνουμε με τον χρόνο, χάνοντας ένα αγαθό που τελικά έχει κατά πολύ μικρότερη αξία, αυτό της νεανικότητας, τόσο καλύτερα είναι, τόσο σοφότερος και πιο γαλήνιος νιώθω, τόσο πιο ολοκληρωμένος και δυνατός γίνομαι και ναι για να μπορώ να απολαύσω καλύτερα και ολοκληρωμένα τις αισθήσεις μου. Άρα συνεπάγεται πως προχωράμε προς το καλό και αυτό από μόνο του σημαίνει πως είναι πιο δυνατό από το κακό, δεν μπορεί το κακό να είναι πιο δυνατό, αυτοί είναι η λογική και φυσικά είναι ομολογουμένως δύσκολη και ένα νόημα που δύσκολα ο καθένας κατανοεί, χρειάζεται προσωπική κατάκτηση και χρόνος. Και φυσικά χρειάζεται κάποιος να περάσει, να νιώσει, να ζήσει και το κακό για να το αξιολογήσει σωστά τις αξίες, να έχει τις ανάλογες εμπειρίες.
Το παράδειγμα που ήθελα να πω είναι αυτό με το αυτοκίνητο και την νύχτα, οδηγάμε τη νύχτα και μπορούμε να διανύσουμε εκατοντάδες χιλιόμετρα απόστασης και τα φώτα μας βλέπουν μόνο ελάχιστες δεκάδες μέτρα μπροστά και όμως φτάνουμε σιγά σιγά και μέτρο με το μέτρο στον προορισμό μας. Πρέπει όμως να περάσουμε τη διαδρομή αυτή και οι ιδέες περί τηλεμεταφοράς και παρακάμψεως της διαδρομής παρασυρόμενοι από το που μπορεί να φτάσει η τεχνολογία, θέλουν πολύ προσοχή και ορθή τοποθέτηση όπως ακριβώς και το ηλεκτρικό ρεύμα, χρήσιμο και απαραίτητο όμως αν βάλουμε το χέρι μας στην πρίζα θα πάθουμε ηλεκτροπληξία. Έτσι και οι "παράξενες", "πονηρές" σκέψεις που ανέφερα παραπάνω και θα παραπέμψω στις αρχικές σκέψεις μου εδώ στο blog περί γλώσσας και συνώνυμων νοημάτων και τους κινδύνους που κρύβουν οι παραφρασμοί.
Τι μας κάνει λοιπόν κάποιες στιγμές στη ζωή να ενεργούμε λάθος και να νιώθουμε άσχημα πράγματα? που είναι κατ'επέκταση ευθύνη του κακού? Πάλι η σφαιρικότητα έρχεται να τα εξηγήσει, την ώρα που ζω το κακό και αποκτώ την αντίθετη εμπειρία του καλού, όπως είπαμε για να τα αξιολογήσω σωστά, τότε ακριβώς περνάω άσχημα και σκέφτομαι και πράττω λάθος με πολλούς και διάφορους τρόπους. Η δύναμη, η υπομονή τώρα φέρνουν την σταθερότητα και την επιμονή, την εμμονή έως ότου περάσει και τελειώσει "η εμπειρία του κακού" (που ακόμα και να το αναφέρουμε δυσκολευόμαστε) και να έρθει η γαλήνη, η σοφία, η ευημερία και η ευτυχία για να το προχωρήσω ακόμα παραπέρα και με τον θάνατο μας να εξισορροπηθεί ολοκληρωτικά η προσωπική ζωή του καθενός μας, με την γέννηση του. Τίποτα...τίποτα δεν γίνεται ρε παιδιά μετά ή πριν το θάνατο και τη γέννηση ή μάλλον αφεθείτε να γαληνέψετε πρώτα και μετά θα καταλάβετε τι γίνεται πρώτα εν ζωή, ε και όταν πεθάνουμε θα δούμε τι γίνεται και μετά τη ζωή!
Και βλέπετε και αυτό το blog βήμα βήμα και σκέψη προς σκέψη χτίζεται μεγαλώνει και ωριμάζει και γίνεται κάτι προσωπικό που ονειρεύτηκα. Και στο σημείο που έχει φτάσει τώρα δεν το είχα οραματιστεί ακριβώς έτσι παρά υπήρχε η σκέψη και το όραμα, το πως ακριβώς θα εξελισσόταν δεν φαινότανε γιατί απλά δεν υπήρχε, αυτή είναι λοιπόν η σφαιρικότητα και το πως προχωράνε τα πράγματα, βήμα βήμα, σκέψη προς σκέψη. Και όχι πως έχει γίνει κάτι ιδιαίτερο και μεγάλο το blog αλλά κάπου έχει φτάσει, έχει προχωρήσει ως ένα σημείο που για μένα και για κάποιους είναι αρκετά σημαντικό και θα γίνεται ολοένα και καλύτερο.

Φιλιά πολλά,
Πολύπλοκα Απλός

Δεν υπάρχουν σχόλια: