Τρίτη 28 Απριλίου 2009

Σκέψη (43) - Ο ΧΡΟΝΟΣ

photo:flickr
...ο χρόνος είναι σταθερός, ούτε αργός ούτε γρήγορος, ισορροπημένος και σύμφωνα με αυτόν πρέπει να βαδίζω αν θέλω και εγώ να είμαι ισορροπημένος, η θεωρία είναι τόσο απλή, η πράξη είναι η δύσκολη.
Φυσικά η θεωρία συνεχίζεται και λέει πως αν πιέσεις τον χρόνο και θέλεις για κάποιο λόγο να είσαι πιο αργός ή πιο γρήγορος τότε δεν καταφέρνεις τίποτα περισσότερο από το να γεμίσεις τον εαυτό σου αφύσικη και απροσδιόριστη ενέργεια. Ο χρόνος φυσικά δεν πιέζεται και ούτε αλλάζει ταχύτητα, η κίνηση μας μόνο μπορεί να αλλάξει και η πράξη προς αυτόν.
Ο χρόνος είναι γενική έννοια αλλά για τον καθένα μας ξεχωριστά έχει και προσωπική έννοια, κατά πόσο είμαστε δραστικοί, κάτι που είναι απαραίτητο.
Όταν μας συμβαίνει κάτι θετικό δεν θέλουμε ο χρόνος να περάσει και αντίθετα θέλουμε ο χρόνος να περάσει γρήγορα όταν μας συμβαίνει κάτι άσχημο. Επίσης θέλουμε να περάσει ο χρόνος γρήγορα όταν θέλουμε να μας συμβεί κάτι θετικό μελλοντικά όπως πάλι και το αντίθετο.
Οτιδήποτε κάνουμε έχει συνέπειες μέσα στο χρόνο είτε θετικό είτε αρνητικό και το θέμα είναι όταν δεν αντιλαμβανόμαστε τι από τα δύο μας συμβαίνει, κάτι που μπορεί εύκολα να παρερμηνευθεί με την "μέθοδο των συνειρμών" και των "αντίθετων εννοιών", ενώ κάποιες στιγμές μπορεί να νιώσουμε ευχάριστα και να κρατήσουμε μόνο αυτό το μεμονωμένο γεγονός παραβλέποντας την σφαιρική και γενικότερη κατάσταση που είναι αρνητική ή πρόκειται πολύ σύντομα να γίνει αρνητική. Η μέθοδο των συνειρμών πάλι έχει να κάνει με την εστίαση και την παράβλεψη του γενικότερου συνόλου, έχουν ομοιότητα μεταξύ τους και καταλήγουν στο ίδιο λάθος συμπέρασμα, οι αντίθετες έννοιες όμως είναι ξεκάθαρο μπέρδεμα όταν νομίζουμε κάτι ως σωστό και είναι το ακριβώς αντίθετο.
Όπως είπα και η θετικότητα και η αρνητικότητα έχουν ανάλογες συνέπειες μέσα στο χρόνο και ο βαθμός δυσκολίας είναι εξίσου το ίδιο, αν δηλαδή μας έχει συμβεί κάτι αρνητικό μας είναι δύσκολο να το ξεπεράσουμε και αν μας τύχει κάτι θετικό μας είναι δύσκολο να το κρατήσουμε.
Ο χρόνος είναι προς το συμφέρον μας, κάτι που είναι δύσκολο να καταλάβουμε με απλές λογικές σκέψεις, χρειάζεται αρκετή εμπειρία και σοφία για να κατανοηθεί αυτό το νόημα και αυτή η έννοια, τελικά όμως είναι απλή λογική. Μπορεί κανείς να το καταλάβει αν βυθιστεί στις σκέψεις του και συ συλλογίζεται συχνά τις εμπειρίες και τα γεγονότα που του έχουν συμβεί αλλά και τρόπο που συμβαίνουν κάθε φορά γιατί έχει σημασία και με τρόπο γίνονται και όχι μόνο ότι συμβαίνουν.
Χρειάζεται λοιπόν εμπειρία που αποκτάται άλλοτε με σοβαρότητα και άλλοτε με απλή χαρά, κάθε φορά όμως απαιτείται σκέψη και νοητική προσπάθεια, σίγουρα και σωματική που συχνά παραβλέπεται. Δεν γράφω για να δίνω συμβουλές κι ας ακούγομαι έτσι, απλά κάποια πράγματα πρέπει να υπωθούν έτσι, ο χρόνος είναι σοφία και απλά οι περισσότεροι το μπερδεύουν με τη δύναμη της νεανικότητας που χάνεται μεν αλλά η πνευματική δύναμη της σοφίας είναι πιο δυνατή και ακριβώς εκεί γίνεται το μπέρδεμα, χρειάζεται δυνατό πνεύμα για να κατανοηθεί αυτό.
Η δύναμη του πνεύματος λοιπόν ιεραρχικά είναι πιο δυνατή από τη δύναμη του σώματος και αυτό μπορεί να αποδειχτεί με την απλή λογική του ότι το σώμα γερνάει και αποδυναμώνεται με τα χρόνια και όσο και να ασκούμαστε με τον καλύτερο τρόπο, γερνάμε και η δύναμη αναπόφευκτα χάνεται. Το ακριβώς όμως αντίθετο συμβαίνει με το πνεύμα που αντί να χάνεται γίνεται όλο και πιο σοφό άρα και πιο ισχυρό, πιο δυνατό. Όλο προσθέτεται και κάτι απάνω στη γνώση και την εμπειρία του φτάνοντας ως και τα γεράματα που πλέον η σοφία είναι στο απόγειο της.
Άρα για αυτούς που αναρωτιούνται χωρίς επιχειρήματα για το τι θα μπορούσε να συμβαίνει μετά θάνατον αυτό είναι ένα καλό επιχείρημα, το πνεύμα θα μπορούσε να επιζεί και να γίνεται ακόμα πιο δυνατό, χωρίς το προσωπικό μας σώμα πλέον και συμβάλλοντας στο γενικότερο σύνολο του σύμπαντος και της ενέργειας, ας μην επεκταθώ όμως περισσότερο, ήταν μια απλή παρένθεση, ας μείνω εδώ κάτω στη γη!
Άρα όποιος τουλάχιστον εν ζωή ακολουθεί τη σωματική δύναμη ως στόχο και κινητήρια δύναμη μελλοντικά σίγουρα θα βρεθεί προ εκπλήξεων, ακόμα πιο σίγουρα όταν αυτά του παρέχονται και του τα λένε και τα αγνοεί. Βέβαια το να ακούσει κάποιος είναι απλά ένα προνόμιο των έξυπνων και το πάθημα είναι η βαθύτερη και προσωπική κατανόηση.
Φυσικά και αυτά που λέω προέρχονται από προσωπικές εμπειρίες και έχουν γίνει πάθημα και πολλές φορές δεν φέρθηκα καθόλου έξυπνα, άλλες τόσες όμως έδρασα έξυπνα.
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι τι σχέση έχουμε με το χρόνο και πως δεν πρέπει να τον βλέπουμε με "κακό" μάτι και όταν αυτό γίνεται απλά να ψάξουμε τον λόγο για τον οποίο γίνεται, απλά κάτι δεν πάει καλά μέσα μας και πρέπει να το βρούμε για να μπορέσουμε να αφεθούμε "συνοδοιπόροι και συνταξιδιώτες" στην έννοια του χρόνου, που δεν σταματάει ποτέ και εμείς απλώς πρέπει να δρούμε στη ζωή και όχι να μένουμε χωρίς οποιαδήποτε μορφή καλής δημιουργίας και άπραγοι και όλα αυτά παράλληλα με τον χρόνο!
Φίλοι μου και ψυχή μου...στάθηκα αρκετά κατατοπιστικός για τις σοβαρές σκέψεις μου?

Με πολύ αγάπη,
Πολύπλοκα Απλός
Share/Save/Bookmark

Δεν υπάρχουν σχόλια: