Σκέψη (60) - ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΥ

photo:flickr
...και τώρα? Τώρα συνεχίζω το ταξίδι μου και στέκομαι μια στη πρύμη και μια στη πλώρη, αντικρίζοντας πάντα το ίδιο θέαμα, ένα μαύρο σκοτάδι άλλοτε ή ένα λευκό φως άλλες φορές, σε έναν κόσμο που δεν έχει να μου δώσει τίποτα και απλά μου ζητάει να στέκομαι εκεί σκληρός, δυνατός και να δέχομαι τα χτυπήματα χωρίς όμως να δείξω σημάδια απογοήτευσης, έτσι απλά να στέκομαι όρθιος και να δέχομαι τα χτυπήματα αφήνωντας στην άκρη την απογοήτευση, γιατί δεν την έχω απλά γνωρίσει αλλά έχω ζήσει για πολλά χρόνια μαζί της.
Μετά από τόσα χτυπήματα έμαθα τουλάχιστον να τα δέχομαι και κάπως με όχι και τόσο σιγουριά και αρκετή δυσκολία να τα δέχομαι και να μη λυγίζω. Τουλάχιστον είμαι χαρούμενος για τις επιλογές μου και τα ηθικά μου πιστεύω και ας δεν έχω τίποτα, οι σειρήνες όσο και να τραγουδούν δεν μ'αγγίζουν και οι ίδιες δεν ασχολούνται μαζί μου, μέσα μου είμαι ελεύθερος.
Το ψέμα μου που γίνεται παραμύθι μου και τέλος φίδια να με φάνε, αυτά έχω να αντιμετωπίσω, για μένα είναι τόσο παρασταστικά, για άλλους ίσως πιο απλά και εύκολα.
Όλα τα αρνητικά πρέπει να τα αφήσω απλά πίσω μου όχι πως δεν έχουν τίποτα να μου δώσουν αλλά γιατί τα μελέτησα για πολύ καιρό και μου έδωσαν πάρα πολλά, είναι καιρός όμως να τα διώξω για να έχω καθαρό τοπίο και να μπορώ να υποδεχτώ οτιδήποτε θετικό έρθει, τόσα αρνητικά που με είχαν καταβάλει, πλέον με σπρώχνουν σε θετικά, δεν έχω άλλη αρνηική σκέψη να κάνω που να με λυγίσει, τα περισσότερα τα έχω ζήσει και τις στιγμές της ζωής με τις ώρες της τις εκτιμώ βαθιά πλέον.
Θέλω να επικοινωνήσω μαζί σου γιατί θέλω να σου μεταδώσω ένα πολύ σπουδαίο μήνυμα, ένα απλό μήνυμα, κάτι που θα σε κάνει απλά να χαμογελάσεις, να καταλάβεις, δεν είναι ωραίο να χαμογελάσεις και να μάθεις κάτι όμορφο που σε έκανε να προχωρήσεις ένα βήμα παρακάτω? Ένα εποικοδομητικό βήμα που έπρεπε να κάνεις και απλά το είχες παραμελήσει ή απλά να σου δώσω να καταλάβεις πως είμαι εκεί για όσα έχεις να μου ζητήσεις, για όσα δεν γνωρίζεις εσύ αλλά τυχαίνει να ξέρω εγώ. Με πολύ μεγάλη χαρά και όρεξη το κάνω και με πολύ μεγάλη λύπη θα δεχτώ την απόρριψη.
Μια ερώτηση: Όταν αγαπάς δεν είναι αιτία να είσαι αληθινός? Αν δεν είσαι όταν αγαπάς τότε πότε είσαι και πότε πρέπει να είσαι?
Τελικά έχεις δίκιο...
Η αγάπη είναι μια ενέργεια που υπάρχει για όλους και προς όλους, υπάρχει όμως και μια ειδική αγάπη, μια μοναδική, που ταίρι της δεν υπάρχει και πάνω της στηρίζεται η συνέχεια και η εξέλιξη του ανθρώπου και η επιβίωση του ως τώρα. Μέχρι να την βρεις...έχεις το δικαίωμα να ζεις. Όταν την έχεις βρει και την χάσεις...έχεις το δικαίωμα να πεθάνεις ή να ζεις πεθαμένος και να συμβιβάσεσαι με ότι σου προσφέρεται άμεσα.
Ότι και να κάνεις έτσι και αλλιώς δεν έχει συνέπειες? θετικές ή αρνητικές? Έτσι και η αγάπη, αν συνεχίσεις τη ζωή σου με κάποιον ή κάποια που αγαπάς όπως τους άλλους θα υποστείς και τις συνέπειες, δεν θα καταλαβαίνεις τους λόγους γιατί δεν είσαι καλά και πάντα κάτι θα σου λείπει και τι είναι αυτό? Η πραγματική και αληθινή αγάπη, είναι όμως δύσκολη και δεν έρχεται εύκολα, είπαμε ότι είναι εύκολο είναι και λίγο. Πρέπει να κυνηγήσουμε το δύσκολο και τότε θα φτάσουμε κάνοντας υπομονή στην αληθινή και βαθιά αγάπη.
Αυτά είναι τα λόγια και οι σκέψεις που κάνω και ακολουθώ, σε αυτά πιστεύω και πορεύομαι, δεν θέλω εύκολα και άμεσα αποτελέσματα αλλά βραχεία και δύσκολα και αντίστοιχα με το βάρος κόστος τους, μεγάλο, καλό και μόνιμο. Δεν μου είναι εύκολο αλλά αυτό ακολουθώ.
Καμιά φορά κουράζομαι και θέλω να δω που έχω φτάσει και όταν καταλαβαίνω πως δεν έχω φτάσει εκεί που θέλω στεναχωριέμαι αλλά βάζω δύναμη και κουράγιο και συνεχίζω, δύσκολα αλλά τελικά τα καταφέρνω.
Και το ταξίδι μου συνεχίζεται...

Με πολύ αγάπη,
Πολύπλοκα Απλός