Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008

Σκέψη (12) - ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΕΝΑ


...ναι ένας ψυχικός μηχανισμός είναι αιτία και νιώθουμε "συναισθηματικό κενό", στην ουσία όμως δεν είναι τίποτα κενό αλλά άγνωστο, απλά είμαστε τεμπέληδες να μάθουμε περισσότερα για την ψυχή μας, συμφωνείτε?
Η παγίδα της γλώσσας, ακόμα καλύτερα η παγίδα του εστιασμού! Και θα μου πείτε πως να το πούμε αυτό το συναίσθημα που μοιάζει με έλλειψη, κενό? Να το πείτε και να το ονομάσετε όπως θέλετε αρκεί να ψάξετε να βρείτε τα αίτια και πρώτα απ'όλα πως όλα μαζί έχουν σημασία και η σφαιρικότητα και όχι η μεμονωμένη εστίαση και οποιαδήποτε εξειδίκευση.
Έριξα γέλια όταν συνειδητοποίησα την παγίδα των "συναισθηματικών κενών" που στην ουσία δεν υπάρχουν! Το να πω πως μου έχει λείψει αγάπη το καταλαβαίνω αλλά όταν σκέφτομαι πως νιώθω "συναισθηματικό κενό" δεν μπορώ παρά να γελάσω από την κατάσταση πλάνης που βάζω τον εαυτό μου, είναι δυνατόν να ΝΙΩΘΩ συναισθηματικό κενό? Δεν είναι δυνατόν άρα αυτό που νιώθω δεν είναι κενό απλά δεν το είπα σωστά, είναι κάτι "παραμελημένο", παραγκωνισμένο επειδή ακριβώς με πονούσε πολύ, δεν ήξερα πως να το αντιμετωπίσω, αδυνατούσα να το εξωτερικεύσω και έμεινε χωρίς λύση (εκτόνωση) μέσα μου. Σαν την ηφαιστειακή λάβα που ανεβαίνει από τον πυρήνα της γης και με την παραμικρή διέξοδο εκτονώνεται στην επιφάνεια, έτσι ακριβώς είναι και τα συναισθήματα που η ψυχή "άβυσσος" του ανθρώπου (ψυχή άβυσσος=ακατέργαστη) παρεμποδίζει και δεν αφήνει να βγουν ατόφια, καθαρά, γνήσια και αυτούσια στην επιφάνεια αλλά τα λογοκρίνει ανάλογα με την παιδεία και αγωγή που έχει δεχτεί, ανάλογα με το πόσο έξυπνα και ηλίθια θα χρησιμοποιήσει την δύναμη του μυαλού του, ανάλογα με το πόσο έχει αφήσει να τον καλλιεργήσουν οι γνώσεις που έχει δεχτεί και ανάλογα κατά πόσο έχει κυνηγήσει τις γνώσεις. Ηφαίστεια έτοιμα να εκραγούν είναι τα συναισθηματικά κενά και ο υπέροχος εαυτό μας, βρίσκει τρόπους για να μας περάσει τα μηνύματα που δεν λέμε να κατανοήσουμε λέγοντας μας τα ακριβώς αντίθετα "νιώθεις συναισθηματικό κενό! Ε μα τι μου λες, πας να με τρελάνεις? Αφού νιώθω άσχημα, τι κενό μου λες? Ε για αυτό σου το λέω, μπας και ξυπνήσεις και το σκεφτείς αλλιώς ξεροκέφαλε, μπας και κινητοποιηθείς, για αυτό σου λέω το αντίθετο, συναισθηματικό κενό δεν υπάρχει! Επιτέλους ξύπνησες και δεν υπηρετείς τις παγίδες της γλώσσας!".

Με πολύ αγάπη,
Πολύπλοκα Απλός
Share/Save/Bookmark

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μαλλον εχεις δικιο.. δεν υπαρχει κενο, υπαρχει παραγκωνισμος ενος συναισθηματος γιατι πονεσες ή φοβηθηκες. Ευχαριστω χρειαζοταν να το διαβασω. :)

Unknown είπε...

Αυτή είναι μια καλή προσέγγιση. Βέβαια υπάρχει ακόμα πολύ δουλειά από τον καθένα (ψυχολογική)...να'σαι καλά φίλε μου!